نویسه جدید وبلاگ
خسته ام تمام شب را در فكرم راه رفته امدر هيچ يك از كوچه ها نشاني از تو نبود ....
عبد
متن نویسه...راه می روم ؛راه می روم
راه می روم بر روی علف های اشک الود
و من شاید
هر گز ندانستم
که سپیده از کدام طرف بر سیاهی خواهد تابید
مرز تاریکی
بعد از خورشید
نهایت ارزوی گلی است که رویایش را نارس چید
و من در تنهایی خودم؛به دوردست خیره شدم
بر صخره ای سخت
به نرمی سحر فکر کردم
او را دیریست که میشناسم
او مانند مهربانی.....................
و من هرگز ندانستم
اوست که در من رخنه کرده است
